Wszyscy zainteresowani działaniami w świecie sprzedaży dóbr konsumentom z dużą bacznością śledzą zmiany dokonywane w przepisach dotyczącego tego zagadnienia. Szerokie zmiany prawa konsumenta zawdzięczamy konieczności wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/770 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów o dostarczanie treści cyfrowych i usług cyfrowych oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów, zmieniającą rozporządzenie (UE) 2017/2394 oraz dyrektywę 2009/22/WE i uchylającą dyrektywę 1999/44/WE (Dz. Urz. UE L 136 z 22.05.2019, str. 28 oraz Dz. Urz. UE L 305 z 26.11.2019, str. 63).
Krajowy ustawodawca postanowił wprowadzić zmiany w kilku ustawa – skupiłem się na ustawie o prawach konsumenta. Ustawodawca wprowadził zmiany w kilku „ratach”.
Aby móc dostrzec znaczenie dokonywanych zmian dwoma ustawami oraz jedną poprawką senacką – przygotowałem „jednolity” tekst prawa o konsumentach po obecnie znanych zmianach.
Źródła zmian wyróżniłem w tekście, w następujący sposób:
- kolorem czerwonym zaznaczono zmiany wprowadzone ustawą z dnia 4 listopada 2022 r. o zmianie ustawy o prawach konsumenta, ustawy – Kodeks cywilny oraz ustawy – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. 2022, poz. 2337). Zmiany te wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 4 listopada 2022 r.
- kolorem zielonym zaznaczono zmiany wynikające z ustawy z dnia 27 października 2022 r. o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz niektórych innych ustaw (Ustawy nie przekazano do Prezydenta RP, ani nie opublikowano w Dzienniku Urzędowym RP).
- kolorem niebieskim zaznaczono zmiany wynikające z uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 listopada 2022 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz niektórych innych ustaw (uchwała została przekazana do Sejmu RP 18.11.2022 r.).
W Sejmie trwają pracę nad ostateczną treścią ustawy z dnia 27 października 2022 r. – jej treść nie została przekazania do Prezydenta RP ani przez Prezydenta RP podpisana i opublikowana w Dzienniku Urzędowym RP.
Zapraszam do pobrania opracowania!
Nowelizacje wprowadzają dużo nowych pojęć oraz zmian, w już istniejących pojęciach czy też całkowicie nowe rozdziały (5a i 5b).
W mojej ocenie najważniejszym, z nowych pojęć, jest pojęcie „usługi cyfrowej” (art. 2 pkt 5a), czyli usługi pozwalające na:
a) wytwarzanie, przetwarzanie, przechowywanie lub dostęp do danych w postaci cyfrowej,
b) wspólne korzystanie z danych w postaci cyfrowej, które zostały przesłane lub wytworzone przez konsumenta lub innych użytkowników tej usługi,
c) inne formy interakcji za pomocą danych w postaci cyfrowej;
czy też pojęcie „towaru z elementami cyfrowymi” (art. 2 pkt 5b) rozumianego jako:
towar zawierający treść cyfrową lub usługę cyfrową lub z nimi połączony w taki sposób, że brak treści cyfrowej lub usługi cyfrowej uniemożliwiłby jego prawidłowe funkcjonowanie
oraz „dostawcy internetowej platformy handlowej” (art. 2 pkt 9):
przedsiębiorcę, który obsługuje internetową platformę handlową, dostarcza podmiotom, o których mowa w pkt 8, internetową platformę handlową lub umożliwia korzystanie z tej platformy.
Jeśli chodzi o zmiany w dotychczas funkcjonujących „mechanizmach” duży wysiłek czeka przedsiębiorców, którzy obsługują setki tysięcy zamówień, bo od 1 stycznia 2023 r., będą mieli o ponad 50% krótszy czas na rozpoznanie reklamacji (art. 7a ust. 1):
Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przedsiębiorca jest obowiązany udzielić odpowiedzi na reklamację konsumenta w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
Do końca obecnego roku ten termin wynosi 30 dni.
Za to dodany art. 7aa, o treści:
Przepisy dotyczące konsumenta zawarte w rozdziałach 4, 5a i 5b stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie ma ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
„wydaje” się kopią art. 385 prim 5 kodeksu cywilnego:
Przepisy dotyczące konsumenta, zawarte w art. 385 prim 1 –385 prim 3 , stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla niej charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Z mojego punktu widzenia istotny jest kolejny dodany Rozdział 5b – dotyczy on „umowy o dostarczenie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej”.
„Ciekawie” brzmi nowa jednostka redakcyjna tj. art. 43j ust. 2:
Treść cyfrową uważa się za dostarczoną w chwili, gdy treść cyfrowa lub środek, który pozwala na uzyskanie dostępu do treści cyfrowej lub pobranie treści cyfrowej, zostały udostępnione konsumentowi lub fizycznemu lub wirtualnemu urządzeniu, które konsument wybrał samodzielnie w tym celu, lub gdy konsument lub takie urządzenie, uzyskali do niej dostęp.
